بهار خط، از حزین لاهیجی غزلیات ناتمام 1307

1 مپسند تشنه لب، دل اندوه پیشه را یارب ز سنگ فتنه نگهدار شیشه را

2 ظاهر شدی به عالمیان، عجز کوهکن گر می فتاد با دل ماکار، تیشه را

1 حلاوت در مذاقم نیست آب زندگانی را نفس باشد رگ تلخی، شراب زندگانی را

2 پر پرواز باشد رنگ و بوی مستعار او وفا نبود گل پا در رکاب زندگانی را

1 به هند، گشته زمین گیر، ناتوانی ما رسیده است به شب، روز زندگانی ما

2 به ما قفس وطنان، نوبهار می خندد خزان رسید و نشد فصلگل فشانی ما