شد بهار و لاله صحن باغ را از سلیم تهرانی غزل 293

1 شد بهار و لاله صحن باغ را میخانه ساخت از طرب چون صبح صوفی سبحه را پیمانه ساخت

2 گلشن از بلبل، من و بزمی که گر حاجت شود می توان صد رنگ گل از یک پر پروانه ساخت

3 بی ادای آشنایی کی دل از جا می رود دام را صیاد ازان همچون کبوترخانه ساخت

4 الفت اهل جهان را باعثی در کار نیست عاقلی نبود اگر دیوانه با دیوانه ساخت

5 در حصار عافیت ایمن مباش از حادثات تا به کی از موم چون زنبور بتوان خانه ساخت

6 قصهٔ رسوایی او نقل هر مجلس شده ست گفتگوی خویش را آخر سلیم افسانه ساخت