سروش عشق تو یک نکته گفت از فروغی بسطامی غزل 353

1 سروش عشق تو یک نکته گفت در گوشم که بار هر دو جهان را فکند از دوشم

2 اگر چه وصل تو ممکن نمی‌شود، لیکن درین معامله تا ممکن است می‌کوشم

3 غم تو را به نشاط جهان نشاید داد من این خریدهٔ خود را به هیچ نفروشم

4 به خواب خوش نرود چشم من از خوشحالی اگر تو مست بیفتی شبی در آغوشم

5 به هیچ حال ز خاطر فرامشم نشوی ولی دریغ که از خاطرت فراموشم

6 ز یک خدنگ نشانی به خون خویشتنم اگر هزار زره بر سر زره پوشم

7 دو گوشت ار ز خروشیدنم به تنگ آمد چنین مزن که ز دستت چو چنگ نخروشم

8 بیار ساغر می را به گردش ای ساقی که من ز چشم حریف افکن تو مدهوشم

9 مگر به دامن محشر مرا به دوش آرند چنین که مست و خراب از پیالهٔ دوشم

10 چنان زبانه کشید آتش تظلم من که آب چشمهٔ رحمت نکرد خاموشم

11 ز هر طرف به کمینم نشسته شیرانند من از نهایت غفلت به خواب خرگوشم

12 فروغی از می گلگون سخن بگو ور نه من آن دماغ ندارم که یاوه بنیوشم