۱۳۱ غزل جا مانده اینجا از حزین لاهیجی غزل 182

1 تا در چمن این سرو برازنده چمان است چیزی که به دل نگذرد اندوه خزان است

2 چشمش نشد از دولت دیدار تو محروم پیداست که آیینه ز صاحب نظران است

1 بلا شد گوشهٔ چشم ترحم بی‌گناهان را نگه٬ تیغ سیه‌تاب است، این مژگان‌سیاهان را

2 ز چشم مست دارد یاد، ساقی باده‌پیمایی در این مجلس که ساغر داد یا رب خوش‌نگاهان را؟

1 درین دریای بی پایان، درین طوفان شورافزا دل افکندیم، بسم الله مجریها و مرسیها

2 مگر این بحر بی پایان، حریف درد دل گردد که دارد در جگر دریای آتش، حرص استسقا