گاه با خود نشسته ام ز بدی از قاسم انوار مثنوی 3

1 گاه با خود نشسته ام ز بدی گاه برخاسته ز فکر خودی

2 من درویش زار بی دل و یار مدتی در هوای آن دلدار

3 بوده ام گه ز خاست،گه ز نشست ماه در سی و ماهی اندر شست