یکی طعن و تشنیع می زد بسی از حزین لاهیجی مثنوی 29

1 ای نگاهت به صید دل، بازی مژه ها جمله در سنان بازی

2 هر چه دل می بری به عشوه و ناز بی نیازا، نباز در بازی

1 مژده یاران که ازین منزل ویران رفتم رستم از جسم گران، از پی جانان رفتم

2 ای هزاران هوادار نفیری بزنید جستم از قید قفس، سوی گلستان رفتم

1 از چاره عاجزم مژه اشکبار را ساکن چه سان کنم؟ رگ ابر بهار را

2 نتوان ستردن از دل خون گشته داغ عشق ناخن عبث مزن، جگر لاله زار را