یکی طعن و تشنیع می زد بسی از حزین لاهیجی مثنوی 29

1 یکی طعن و تشنیع می زد بسی به آزاد مرد حقیقت رسی

2 سخن چین، سخن ها به او باز گفت از آن ژاژخایی چوگل برشکفت

3 به شکرانه رخسار بر خاک سود به یزدان سپاس فراوان نمود

4 پس آنگه چنین گفت آزاد مرد که می بایدم در جهان فخر کرد

5 که یاد چو من ناسزا بنده ای نموده ست سالار فرخنده ای

6 به احسان او دل رهین مانده است که نام مرا بر زبان رانده است