کسی بدیده ناقوس خوار از عرفی شیرازی مثنوی 77

1 کسی بدیده ناقوس خوار می آید که پاسخ سخنش ناگوار می آید

2 زمانه اهل دلی نیستش نمیدانم که بوی دل زکدامین دیار می آید

3 دلی بروشنی آفتاب خنده زند که از زیارت شبهای تار می آید

4 هزار جان گرامی بنرخ جو نخرند بعالمی که درو دل بکار می آید

5 گر از لیاقت خود شیخ آگهی یابد ز صدر صومعه تا پایدار می آید

6 گذشت مدت همخانگی جان عرفی زغیر خانه تهی کن که یار می آید