یکی دیوانه‌ای را گفت: بشمار از شیخ بهایی مقطع 1

1 پای امیدم، بیابان طلب گم کرده‌ای شوق موسایم، سر کوی ادب، گم کرده‌ای

2 باد گلزار خلیلم، شعله دارم در بغل نالهٔ ایوب دردم، راه لب گم کرده‌ای

1 شب که بودم با هزاران کوه درد سر به زانوی غمش، بنشسته فرد

2 جان به لب، از حسرت گفتار او دل، پر از نومیدی دیدار او

1 بگذر ز علم رسمی، که تمام قیل و قال است من و درس عشق ای دل! که تمام وجد و حال است

2 ز مراحم الهی، نتوان برید امید مشنو حدیث زاهد، که شنیدنش وبال است