1 کسی فرهاد را گفتا: کزین سنگ رها کن دست، گفتش با دل تنگ:

2 ز سنگ بیستون سر چون توان تافت؟ که شیرین را درین تلخی توان یافت

3 نظر می‌کن بنقش دوستان ژرف ولیکن دور دار انگشت از حرف

4 چو اندر دوستی کار تو زرقست نگویی: از تو تا دشمن چه فرقست؟

5 چه تلخی‌ها که مهجوران کشیدند! ز شیرینان به جز تلخی ندیدند

6 گل بی‌خار ازین منزل، که بینی که چیدست؟ ای برادر، تا تو چینی؟

7 مراد دل به انبازیست این جا مپندار این چنین بازیست این جا