کسی را در فغان ناله چون از سلیم تهرانی غزل 496

1 کسی را در فغان ناله چون محبوب می‌خواهد اگر خاموش گردد، همچو آتش چوب می‌خواهد

2 دماغ آشفته بسیارند در کنعان شوق، اما نسیم پیرهن می‌گردد و یعقوب می‌خواهد

3 ز بس در هر دیاری یار دور افتاده‌ای دارم به هرسو می‌پرد مرغی، ز من مکتوب می‌خواهد

4 خدایا دور داری آن حریف بی‌تمیزی را که بد می‌فهمد و از ما سخن را خوب می‌خواهد

5 سلیم آن بی‌وفا آخر وفا بر وعده خواهد کرد ولیکن عمر نوح و طاقت ایوب می‌خواهد