کسی به زیر فلک دست بر قضا از فروغی بسطامی غزل 162

1 کسی به زیر فلک دست بر قضا دارد که اعتکاف به سر منزل رضا دارد

2 مریض شوق کی اندیشهٔ دوا دارد شهید عشق کجا فکر خون بها دارد

3 به دور لعل می‌آلود دوست دانستم که باده این همه کیفیت از کجا دارد

4 ز خاک میکده در عین بی خودی دیدم همان خواص که سرچشمهٔ بقا دارد

5 من و صراحی من بعد ازین و نغمهٔ نی که هم نشینی صافی‌دلان صفا دارد

6 سزای آن که زدم لاف عاشقی همه عمر اگر که تیغ زنندم به فرق جا دارد

7 حکایت غم جانان بپرس از دل من که آشنا خبر از حال آشنا دارد

8 مرا دلی است که از درد عشق رنجور است ترا لبی است که سرمایهٔ شفا دارد

9 یکی ز جمع پراکندگان عشق منم که عقده بر دل از آن جعد مشکسا دارد

10 یکی ز خیل ستم پیشگان حسن تویی که نامرادی عشاق را روا دارد

11 به راه عشق بنازم دل فروغی را که با وجود جفایت سر وفا دارد