1 صبحی به چمن سوسن آزاد بخاست وز قامت خود صحن چمن می آراست
2 رخسار چو لاله اش بدیدم گفتم در سوخته خرمن زدن آتش نه رواست
1 غم عشق تو مرا باز به جان آوردست خونم از دیده ی غمدیده روان آوردست
2 عمر بگذشت مرا در غم رویت به غلط نشنیدیم که نامم به زبان آوردست
1 فدا کردم به غمهای تو جان را که دارد تازه غمهایت جهان را
2 از آن کردم فدا جان در ره عشق کز آن عاری نباشد رهروان را
1 بیش از این سر ز من بی دل و بیهوش متاب بی دلی را ز ره لطف و کرامت دریاب
2 خواب در دیده ی بی خواب خوشم می آید به خیالی که توان دید خیال تو به خواب