تا شد درست بر تو که از ابن یمین فریومدی غزل 295

1 تا شد درست بر تو که پیمان شکسته‌ای ما را امید در دل و در جان شکسته‌ای

2 آن عهد نادرست که دشوار بسته شد دستت درست باد که آسان شکسته‌ای

3 چون گوی بی‌قرار و چو چوگان خمیده‌ام بر گوی ماه تا خم چوگان شکسته‌ای

4 تا پسته را به خنده شکرریز کرده‌ای بر نازکی غنچه خندان شکسته‌ای

5 هر دل که در هوای تو عهدی درست داشت مجموع را به زلف پریشان شکسته‌ای

6 تا زینت جهان ز رخ خوب داده‌ای بازار حور و روضه رضوان شکسته‌ای

7 دل را که مهر روی تو پرورد بر کنار دستی نه در میانه به دستان شکسته‌ای

8 تا از کمان غالیه‌گون تیر می‌زنی در جان من نگر که چه پیکان شکسته‌ای

9 بر گو درست ابن یمین را که تا بر او بی‌هیچ موجبی ز چه پیمان شکسته‌ای