تا تو نزنی طعن کسی در عالم از جامی رباعی 5

1 خوشا می از کف آن ماه چارده ساله که بهر نقل دهد بوسه ای ز دنباله

2 رسیده غره شوال و ماه روزه گذشت بیار می که همین بود توبه را حاله

1 شنیده ام که ز من یاد کرده ای جایی نداشتم من بیدل جز این تمنایی

2 کجا کند چو تویی یاد چون منی هیهات همی پزم پی تسکین خویش سودایی

1 چاره نبود اهل شهوت را ز زن صحبت زن هست بیخ عمر کن

2 زن چه باشد ناقصی در عقل و دین هیچ ناقص نیست در عالم چنین