-
لایک
-
ذخیره
- شاعر
- عکس نوشته
- ثبت کامنت
- دیگر شعرها
تا که دل مایل آن سرو روانست از جهان ملک خاتون غزل 13
تا که دل مایل آن سرو روانست مرا
1 تا که دل مایل آن سرو روانست مرا خون دل در غمش از دیده روانست مرا
2 گرچه برگشت و جفا کرد و به هیچم بفروخت چه توان کرد که او روح و روانست مرا
3 همه را دوستی و مهر به دل می باشد میل با روی چو مهر تو به جانست مرا
4 خلق گویند چو بلبل به چمن ناله مکن چه کنم چون هوس لاله رخانست مرا
5 به سرو جان تو سوگند که باری شب و روز یاد لعل لب تو ورد زبانست مرا
6 گرچه دل بردی و آنگه به جفا بشکستی مهر و پیوند و وفا با تو همانست مرا
7 نا امید از کرم دوست نمی شاید بود لطف دلدار امید دو جهانست مرا
کامنت
