تا گلگون اشک از رضی‌الدین آرتیمانی رباعی 46

1 ناصح چکنی زبانم از پندم مبند یکبار بیا ببین در آن سرو بلند

2 گر چشم ز روی او توانی برداشت من نیز دل از غمش توانم بر کند

1 نقابی بر افکن ز پی امتحان را که تا بینی از جان لبالب جهان را

2 چو در جلوه آیی بدین شوخ و شنگی برقص اندر آری زمین و زمان را

1 ما دیدن عیش تو مدام انگاریم زهر غم تو لذت کام انگاریم

2 ما آب خضر بی تو حرام انگاریم یا زلف و رخ تو، صبح و شام انگاریم