تا خواجه زنور از اوحدالدین کرمانی رباعی 192

1 تا یوسف دل را نکنی از بن چاه یعقوب خرد ضریر باشد در راه

2 خواهی که عزیز مصر باشی در راه از عشق کمر ببند و از صدق کلاه

1 آنجا که صفای دل بود دایهٔ عیش برسود بود مدام سرمایهٔ عیش

2 افسوس که کار خلق جایی نرسید کز مایهٔ غم شوند همسایهٔ عیش

1 بر هرچ نهم دل که چنان خواهد بود ایّامش از آن حال بگرداند زود

2 چون کار ز اختیار من بیرون شد تدبیر من و عهد تو کی دارد سود