چنان زارم که از فرط نزاری از فایز بیتی‌ 408

1 به رخ جا داده‌ای زلف سیه را به کام عقرب افکندی تو مه را

2 که دیده عقرب جراره فایز؟ زند پهلو به ماه چارده را

1 بتم سرپنجه با لوح و قلم زد زمین و آسمان از نو به هم زد

2 پس پرده درآمد یار فایز چو خورشیدی که از مشرق علم زد

1 نگارا شربت از لبهات بفرست گلاب از گوشه چشمات بفرست

2 برای توتیای چشم فایز کف دستی زخاک پات بفرست