چندان که گفتم: خاطر مرنجان از قاسم انوار غزل 512

1 چندان که گفتم: خاطر مرنجان رنجید و رنجانید آن شاه خوبان

2 با آه سردم، با روی زردم سر در بیابان، مانند باران

3 آشفته حالم، بی پر و بالم پیوسته نالم، مسکین غریبان!

4 چندان که گویم، نامش چه گویم؟ ماه منور، شمع شبستان

5 مانند رویت وردی ندیدم مانند قدت سروی خرامان

6 همراه زاهد چون نیست ممکن بخش قلندر راه بیابان

7 هرکس بوصفی این راه رفتند قاسم فنا شد در عشق جانان