چندان که گفتم: خاطر مرنجان
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
1 چندان که گفتم: خاطر مرنجان رنجید و رنجانید آن شاه خوبان
2 با آه سردم، با روی زردم سر در بیابان، مانند باران
3 آشفته حالم، بی پر و بالم پیوسته نالم، مسکین غریبان!
4 چندان که گویم، نامش چه گویم؟ ماه منور، شمع شبستان
5 مانند رویت وردی ندیدم مانند قدت سروی خرامان
6 همراه زاهد چون نیست ممکن بخش قلندر راه بیابان
7 هرکس بوصفی این راه رفتند قاسم فنا شد در عشق جانان