1 قدر هر سفله، از تو گشت علم ای سپهر خَم، این چه انصاف است

2 از تو، امروز کافی الملکیست هرکه تمغای کون اوقاف است

3 تا که سگ یافت می شود، ندهی به هما استخوان، که اسراف است

4 پرنیان باف، تخته کرده دکان روز بازار بوریاباف است

5 لب معنی، به مهر خاموشیست سر و سرمایه در جهان لاف است

6 سفله پس کیست در زمانه؟ بگو ارذل النّفس اگر ز اشراف است