چندان فتاد ما را، کار از از سلمان ساوجی غزل 312

1 چندان فتاد ما را، کار از شراب خوردن کز شوق آن ندارم، پروای آب خوردن

2 بر یاد روی خوبان، می می‌خوریم والحق ذوقی تمام دارد، بر گل شراب خوردن

3 ترکان چشم مستت، آورده‌اند رسمی از خون شراب دادن، وز دل کباب خوردن

4 از مستی صبوحی، قطعا نمی‌توانم یک جام می چو عیسی، با آفتاب خوردن

5 می را حساب فردا، خواهند کرد و خواهم ز امروز تا به فردا، می بی حساب خوردن