چندان بکویت ما پا فشردیم از آشفتهٔ شیرازی غزل 849

1 چندان بکویت ما پا فشردیم تا سر باخلاص آنجا سپردیم

2 طوق سگانت کرده بگردون خود را به تلبیس زآنها شمردیم

3 گر بود عقلی و ربود دینی بالجمله پیشت تسلیم کردیم

4 گر فحش گفتی کردم دعایت گر زهر دادی چون قند خوردیم

5 ساقی زرحمت دریاب دریاب گر صاف نبود ممنون دردیم

6 در پیش تو غیر تا جان فدا کرد ار رشک خجلت صد بار مردیم

7 ما را عمل نیست آشفته مطلق یک کوه عصیان همراه بردیم

8 ای نور سرمد ای صهر احمد ما از سگانت خود را شمردیم