تا پریشان نکند زلف ترا باد از قاسم انوار غزل 8

1 تا پریشان نکند زلف ترا باد صبا متصور نشود حالت جمعیت ما

2 موکشان برد مرا عشق ز مسجد بکنشت الله الله،چه تفاوت، زکجا تا بکجا؟

3 هرچه در وصف توگفتند، زمه تا ماهی سخنی بود بنسبت ز سمک تا بسما

4 راست ناید بقلم، گرد و جهان شرح دهند تا قیامت صفت عشق من و حسن ترا

5 شاهد جان منی، پیش جمالت چون شمع دارم امشب هوس سوختن از سر تا پا

6 دوش گفتی که: در آیینه رخساره من بخدا می نگری؟ گفتم: آری بخدا

7 دل قاسم ز سر جان گرامی برخاست به وفاداری حسن تو، زهی حسن وفا!