صاف حسرت زغمت نشئه طراز از جویای تبریزی غزل 71

1 صاف حسرت زغمت نشئه طراز است مرا شیشه دل زتو لبریز گداز است مرا

2 خوش نماتر شده از جوش غرورش عجزم نار او رونق بازار نیاز است مرا

3 رخنهٔ سینه که چون چشم عزیزش دارم بر رخ دل در فیضی است که باز است مرا

4 نغمه باشد سب الفت جانم با جم رشتهٔ عمر همانا رگ ساز است مرا

5 می نماید غم عشق تو زسر تا پایم هر سو مو به تن آیینهٔ راز است مرا

6 شمع سان زنده ام از کاهش عشقش جویا آب حیوان تن و سرگرم گداز است مرا