کند بر تخت عزت جا، چو از از حزین لاهیجی غزل 353

1 کند بر تخت عزت جا، چو از تن جان برون آید به شاهی می رسد یوسف، چو از زندان برون آید

2 ز بس از درد هجران زندگانی گشته دشوارم رگ جان بی تو چون تار نفس آسان برون آید

3 ز تیر غمزهٔ او بس که دارد دل جراحت ها نفس از سینه خون آلود، چون پیکان برون آید

4 سپر گر مانع تیر قضا گردد، تواند شد که دل از عهدهٔ آن کاوش مژگان برون آید

5 به پای خُم من مخمور، لب بر خاک می مالم سبوی قسمتم خشک از دل عمّان برون آید

6 ز کودک مشربی ها می خورد زاهد غم روزی که از کام حریصش لقمه چون دندان برون آید

7 حزین احسانی از مژگان تر در کار دریا کن که تا کام صدف از منّت احسان برون آید