دامن وصل ار به کف آید از جهان ملک خاتون غزل 1341

1 دامن وصل ار به کف آید دمی هیچ نخواهم بجز او همدمی

2 ای بت سنگین دل نامهربان گر بنوازیم چه باشد دمی

3 ماه نو انگشت نما شد ولی همچو دو ابروت ندارد خمی

4 باد صبا حال دلم بازگوی به ز تو چون نیست مرا محرمی

5 دم بگرفتم ز غم هجر تو بی تو نخواهم که برآرم دمی

6 خون که خوردست دگر چشم تو زآنکه نباشد نفسی بی دمی

7 گر بنمودی رخ زیبا به من جان جهانش به فدا کردمی