ای به قربان تو گردند کمان از جویای تبریزی غزل 6

1 ای به قربان تو گردند کمان ابروها گردش چشم تو تعلیم رم آهوها

2 تا به کی در نظرت جلوهٔ صورت باشد حسن معنی نگر از آینهٔ زانوها

3 پرتو افکن بود از مهر رخت بسکه دلم استخوان همچو مه نو شده در پهلوها

4 حلقهٔ چشم تو دام ره خوبان باشد سر نپیچند ز حکم نگهت آهوها

5 بحر عشق است میندیش که دارد جویا موج سان همت دل تقویت بازوها