سر آن داری کامروز مرا از انوری ابیوردی غزل 308

1 سر آن داری کامروز مرا شاد کنی دل مسکین مرا از غمت آزاد کنی

2 خانهٔ صبر دلم کز غم تو گشت خراب زان لب لعل شکربار خود آباد کنی

3 خاک پای توام و زاتش سودای مرا برزنی آب و همه انده بر باد کنی

4 آخرت شرم نیاید که همه عمر مرا وعدهٔ داد دهی و همه بیداد کنی

5 شد فراموش مرا راه سلامت ز غمت چو شود گر به سلامی دل من شاد کنی