1 ریزد شکرین نکته حزین از نی کلکم کام همه شکرشکنان ساخته شیرین

2 از غاشیه داران کمیت است کمیتم اندیشه چو بندد، به کمیت قلمم زین

3 خونین جگر ازحسرت او، اخطل واعشی غرق عرق از خجلت او کوثر و غسلین

4 در مرحلهٔ وادی قدس است، سبکسیر در مصطبهٔ عالم ذوق است به تمکین

5 بر اوج رسایی عروج است چو شهباز در صید تذروان معانیست چو شاهین

6 درگنبدگردون چو فتد، بانگ صفیرش مرغان اولی اجنحه، آیند به تحسین

7 گلریز، چه در انجمن نظم و چه در نثر سرسبز، چه در موسم دیماه وچه تشرین

8 از خجلت او، خامه مانی است به صد رنگ وز نکهت او، نافه نفس باخته در چین

9 در چشم دبیران نوآموخته، پیکان بر فرق حریفان زبان، ساخته زوبین

10 ازهمّت فطریست، چودستم گهرافشان وز جوهر ذاتی ست، چو تیغم گهرآگین

11 دستان زن عشق است به سوز دل و دارد چون لاله در این باغ، جگرسوخته چندین

12 در طول بقای شکرافشانی این نی دعوت ز دعاگوی و ز روح القدس، آمین