دوش چون مرغ شب از مجیرالدین بیلقانی قصیده 15

1 دوش چون مرغ شب فغان برداشت مهر خاموشی از دهان برداشت

2 صبح سرپوش زر کشیده چرخ از طبقهای آسمان برداشت

3 زاغ شب در زمان که پشت نمود بیضه از روی آشیان برداشت

4 ناتوان شکل کرد بالش چرخ سر ز بالین قیروان برداشت

5 به شکر خنده ای که صبح بزد سنبل از روی ارغوان برداشت

6 سایبان وش بد آفتاب ولیک سایه بان سایه از جهان برداشت

7 آسمان زخمه صبوح شنید زحمت سبحه از میان برداشت

8 دل بزد چنگ و دیده باده بریخت عقل بنهاده نقل و خوان برداشت

9 صبح چون پرده کرد تیز آهنگ این غزل زهره در زمان برداشت