دوش در تنگنای عقل مرا
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
1 دوش در تنگنای عقل مرا با خرد صحبت اتفاق افتاد
2 گفتم از راه لطف نوعی کن تا شوم از غمان دهر آزاد
3 گفت یاری طلب که در عالم شهر بند وفا کند بنیاد
4 در جهان هیچکس ندیدم کو عاقبت دوستی بباد نداد
5 چون چنین است هر که در عالم فرد گردد خداش خیر دهاد
دیدگاه‌ها **