دوش در تنگنای عقل مرا از فریومدی قطعه‌ 287

1 دوش در تنگنای عقل مرا با خرد صحبت اتفاق افتاد

2 گفتم از راه لطف نوعی کن تا شوم از غمان دهر آزاد

3 گفت یاری طلب که در عالم شهر بند وفا کند بنیاد

4 در جهان هیچکس ندیدم کو عاقبت دوستی بباد نداد

5 چون چنین است هر که در عالم فرد گردد خداش خیر دهاد