1 دوش در میکده ترسا بچه باده فروش گفت از من سخنی دار چو آویزه بگوش

2 مشرب باده گساران کهن این بود است که تو از میکده خیزی همه مستی همه هوش

3 من نگویم که فروبند لب از نکتهٔ شوق ادب از دست مده باده به اندازه بنوش

4 گرد راهیم ولی ذوق طلب جوهر ماست بندگی با همه جبروت خدائی مفروش