شوی ز خویش چو بیگانه از جویای تبریزی غزل 1049

1 شوی ز خویش چو بیگانه یار خود باشی گر از میانه روی در کنار خود باشی

2 به روی شاهد مقصود دیده بگشایی گر از صفای دل آیینه دار خود باشی

3 چو ریگ شیشهٔ ساعت خوش آن کز آزادی سفر کنی و مقیم دیار خود باشی

4 بنوش باده که که گل ها ز خویشتن چینی پیاله گیر که جوش بهار خود باشی

5 ز عالم گذران اعتبار گیر دمی عجب که در طلب اعتبار خود باشی