1 سلیمان چون ز بلبل قصه بشنید بسی اندر فراق گل بنالید

2 پس آنگه گفت مرغان هوا را که غیبت بود از بلبل شما را

1 امشب ز دمیدن تو ترسم ای صبح وز تیغ کشیدن تو ترسم ای صبح

2 چون در پس پرده یار با ما بنشست از پرده دریدن تو ترسم ای صبح

1 پس مبارک گفت احمد شاه را کرد آن خورشید روشن ماه را

2 هر دو همچون ماه و خور تابان شدند همچو انجم دیگران پنهان شدند

1 ترا در علم معنی راه دادند بدستت پنجهٔ الله دادند

2 ترا از شیر رحمت پروریدند براه چرخ قدرت آوریدند