شیرین سخنی که از لبش جان می‌ریخت از شیخ بهایی رباعی 6

1 جای دگر نماند، که سوزم ز دیدنت رخساره در نقاب ز بهر چه می‌کنی؟

1 ساز بر خود حرام، آسایش که فراغت طریق مردی نیست

2 پا بفرسای در ره طلبش پا همین بهر هرزه گردی نیست

1 نوجوانی از خواص پادشاه می‌شدی، با حشمت و تمکین، به راه

2 دل ز غم خالی و سر پر از هوس جمله اسباب تنعم پیش و پس