شیرین سخنی که از لبش جان می‌ریخت از شیخ بهایی رباعی 6

1 عهد جوانی گذشت، در غم بود و نبود نوبت پیری رسید، صد غم دیگر فزود

2 کارکنان سپهر، بر سر دعوی شدند آنچه بدادند دیر، باز گرفتند زود

1 ای مرکز دایرهٔ امکان وی زبدهٔ عالم کون و مکان

2 تو شاه جواهر ناسوتی خورشید مظاهر لاهوتی

1 دلا! باز این همه افسردگی چیست؟ به عهد گل، چنین پژمردگی چیست؟

2 اگر آزرده‌ای از توبهٔ دوش دگر بتوان شکست، آزردگی چیست؟