رفته صبا پیرامنش کز از آشفتهٔ شیرازی غزل 495

1 رفته صبا پیرامنش کز خواب بیدارش کند وز گل کند پیراهنش ترسم که آزارش کند

2 سوزد کلیم از طور اگر خاکش دم از ارنی زند کو چشم مستی کز نگه یک غمزه در کارش کند

3 چشمت بگو تا ننگرد بر حال دل بهر خدا ترسم که آزار دلم ناگاه بیمارش کند

4 یوسف فروش بی‌بصر نشناخته قدر پسر اندر هوای مشت زر لابد به بازارش کند

5 عاشق خورد خون جگر هرروز در هجران او هرشب شراب وصل را در جام اغیارش کند

6 آشفته جسمم جان شده جانم همه جانان شده منصور انا الحق می‌زند تا کیست بر دارش کند

7 آن کاو مقیم کعبه بد زاسلام می‌زد لاف‌ها سجده به بت می‌آورد کز سبحه زنارش کند

8 رو بر در پیر مغان کاندر حریم لامکان چون پا نهد حق در نهان دارای اسرارش کند

9 از باده مهر علی در جام دارم اندکی گر ساقی دور از کرم این باده سرشارش کند