1 پناه و پشت مکارم خدایگان صدور که نور رای تو با صبح هم شکم بودست

2 کفایت توبه صحن وجود آوردست هزار گونه مصالح که در عدم بودست

3 فرو گرفت بیکباره صیت حشمت تو هر آنکجا که بر او جای یک قدم بودست

4 سپهر از بن دندان بجای آوردست اشارتی که ترا از سر قلم بودست

5 فروغ رای تو درخشت پخته بنماید هر آنچه خاصیت شکل جام جم بودست

6 به حضرت تو، که هر روز بر زیادت باد مرا چو قاعدۀ انبساط کم بودست

7 اگر زنا گه گستاخیی کنم گویند که بر صحیفۀ من از جنون رقم بودست

8 ولیک اهل خرد را مصوّرست و یقین که آشنایی فضل و کرم بهم بودست

9 چنان که در نظر فضل هست وقع کرم همیشه پیش کرم فضل محترم بودست

10 بدین دلیل یقین شد که موجب تلفیق ازین طرف هنرورزان طرف کرم بودست