1 ریزد مدام ساقی جانها شراب ناب در کام جان که مست خرابست در خراب

2 گوید حریف ماشو و پیوسته باده نوش نظاره کن جمال دلفروز بی حجاب

3 نوشیم جامهای پیاپی ز دست دوست زان باده که نیست خمارش بهیچ باب

4 در کوی زهد جان مرا چونکه راه نیست مائیم و بزم عشق و می و مطرب و رباب

5 زاهد اگر نعیم ابد میکنی طلب دوری مجو ز شاهد و پیمانه شراب

6 جان مست شد چنانکه نیامد دگر بهوش زان بحرهای می که بنوشید بیحساب

7 هر دو جهان کشید اسیری بجرعه کو مست تشنه بود و دو عالم شراب ناب