شیخ گفت: من کان حیوته بنفسه فحیوته الی ذهاب روحه و من کان حیوته بالاخلاص و الصدق فهو حی بقلبه ینقل من دار الی دار. پس گفت: الاخلاص الذی لایکتبه الملکان ولایطلع علیه انسان. ,

شیخ گفت هرکس کی بنفس زنده است به مرگ بمیرد و هرکه باخلاص و صدق زنده است هرگز نمیرد، از سرایی به سرایی نقل کند. پس شیخ گفت: ,

3 یا عزَّ اُقْسِمُ بِالَّذِی اَنَا عَبدُه وَلَهُ الحجیجُ وَما حَوَت عَرفات

4 لا ابتَغِی بَدَلاً سِواکِ خَلیلةً فَثِقی بِقَولی وَالکِرامُ ثقات

5 وَلَو اَنَّ فَوقی تربةً وَدَعَوْتنی لَاَجَبْتُ صوتِکَِ وَالعِظامُ رُفات

6 وَاِذا ذَکَرتُکِ یا خَلُوب تَقَطَّعَتْ کبدی عَلَیْکِ وَزادَتِ الحَسَرات

پس شیخ را وقت خوش گشت و این بیت بگفت: ,

8 گر مرده بوم برآمده سالی بیست چند پندرای که گورم از عشق تهیست

9 گر دست بخاک برنهی کاینجا کیست آواز آید که حال معشوقم چیست

پس شیخ گفت معشوقۀ موحدان آن سر پاکست و این سر باقی بود آن سر بنظر حقّ قایمست و حقّ راست و از نصیب خلق پاکست و درین قالب عاریتی است هر کرا آن سر هست حَیّ است و هر کرانیست او حیوانست. ,

شیخ گفت روزی بر سر منبر: الامن عاش باللّه لایموت ابدا. ,