1 شاها ز فر سایه معمار عدل تو همسایه عقاب گرفت آشیان چکاو

2 چنگال شیر شرزه به پشتی پاس تو کوتاه شد ز گردن گور و سرین گاو

3 یک خاصیت ز لطف تو در کوه اگر نهد ظاهر شود ز خوف دل سنگ خاره تاو

4 با خاک درگه تو چو پهلو زد آفتاب چرخش به طعنه گفت نیی مرد او مکاو

5 با تو هر آنکه نرد دغا باخت روزگار نقش بدش نمود و نیارست خواست داو

6 حاصل شود محصل مال و ضیاع تو از خوار جو خراج و ز ساری و ساوه ساو