شاها کرم تو قلزم مواج از عرفی شیرازی رباعی 13

1 از بس که جور کرد به دل غم که آشناست داغم بهشت صحبت مرهم که آشناست

2 تا طی کنند بی ادبان وادی غرور بیگانگی نموده به محرم که آشناست

1 هر خنده دریچه ی گشاینده ی غم است هر انتعاش نایره ی قفل ماتم است

2 دل زنده ساز قدر مسیح و مرا مسنج غافل مباش آن نفسی بود و این دم است

1 منزلگه دل‌ها همه کاشانهٔ عشق است هرجا که دلی گم شده در خانهٔ عشق است

2 ویرانهٔ جاوید بماند دل بی‌عشق آن دل شود آباد که ویرانهٔ عشق است