1 ای شه کامران وجیه الدین ای چو نام تو طالعت مسعود

2 رخ نهاده به بندگی چو ایاز بر بساطت هزار چون محمود

3 چاکرت لاشه اسبکی دارد همچو فرزینش کژ روی معهود

4 هر که گردد برو سوار بود در عداد پیادگان معدود

5 گر بچاکر دهی چنان اسبی که شوم نزد حاسدان محسود

6 سیل آسا فشانم از دل پاک در مدیح تو گوهر منضود