معاصر شاه عباس ماضی صفوی و از خوشنویسان بوده. در اصفهان به انزوا می‌گذرانیده. جز با اهل حال با کسی تکلم نمی‌فرموده، مگر به حسب ضرورت و از روی کدورت. غرض، مردی موحد وسالکی مجرد، طالب کمالات و صاحب حالات بود. تقی اوحدی نوشته است که حالی تخلص می‌نمود. این بیت و رباعی از اوست: ,

2 چه دیده‌اند گدایان عشق از درِ دوست که هر دو عالمشان در نظر نمی‌آید

3 واحد چو به کثرت آورد روی ظهور گردد به حجابات مراتب مستور

4 تکرار وجود ماست این مرتبه‌ها ماییم به تکرار خود از خود شده دور