شادانکه غم زمانه از ابن یمین فریومدی رباعی 317

1 منت خدایرا که بتوفیق کردگار نامی که جست یافت جهانگیر نامدار

2 نوئین عهد خسرو خسرو نشان حسین آنکس که روزگار بدو دارد افتخار

1 بعزم سفر شاه جمشید فر بر افراخت رایت بخورشید بر

2 بهر سو که روی آورد رایتش قوی پشت باد او بفتح و ظفر

1 دوش بی هیچ خبر کوکبه باد سحر بر در حجره من کرد بصدلطف گذر

2 حلقه بر در زد و چون باز گشادند درش اندر آمد ز در و غم ز دلم رفت بدر