1 سیوم پند این بود ای سرو آزاد که بر حسن و جوانی پر مشو شاد

2 ز من بشنو سخن تا می توانی مشو مغرور، بر حسن و جوانی

3 خرد را با جوان، بیگانگی دان جوانی شاخی از دیوانگی دان

4 به ملک عاقلی باشد امیری جوانی را به سر کردن به پیری

5 جوانا پرستم بر خویش مپسند که از پیران شنیدستم من این پند

6 که نبود در جوانی غیر مستی غم پیری، جوانی خور که رستی

7 بنه روز جوانی بهر خود برگ جوان تا پیر باشد، پیر تا مرگ

8 جوانی را که از وی در عذابی غنیمت دان که مشکل بازیابی

9 مباش از کار و کرد خویش خشنود که غفلت نقد عمرت جمله بر بود

10 جوانی را کزو هستت حسابی گه پیری، خیالی دان و خوابی