به سال هفتصد و هفتاد و از سلمان ساوجی قطعه‌ 10

1 فراق روی تو از شرح و بسط، بیرون است زما مپرس، که حال درون دل، چون است

2 به خون نوشته‌ام، این نامه را که خواهی خواند اگر چه دود درونم، نشسته در خون است

1 جمال خود منما، جز به دیده پر آب روا مدار، تیمم به خاک، در لب آب

2 تو شمع مجلس انسی، متاب روی از من تو عین آب فراتی مده فریب سراب

1 من خراباتیم و باده پرست در خرابات مغان، عاشق و مست

2 گوش، بر زمزمه قول بلی هوش، غارت زده جام الست