1 ای سرا پرده بر فلک برده عصمت از جوهر ملک برده

2 رایت مهر هرکجا رفته با خود از رای تو یزک برده

3 نقّد دعوی حقّ و باطل را شرع از مسندت محک برده

4 منهی فکرت تو نخست غیب سوی علم تو یک بیک برده

5 عقل گاه تفهّم سخنت برعطارد گمان شک برده

6 میزبان قدر زبخشش تو دیگ اومید را نمک برده

7 زودبینی لعاب خامۀ تو روز کوری زشب پرک برده

8 مژۀ شچم حاسدان درت رشک بر خار و برخسک برده

9 بارۀ صیت تو زخطّۀ کون چندگامی فرا ترک برده

10 ماه منجوق رایت قدرت زیب خورشید نه فلک برده

11 نوک اوتاد خیمۀ جاهت رخنه اندر دل سمک برده