سرشک لاله از حزین لاهیجی غزلیات ناتمام 1287

1 داغند، ز رخسار تو ای رشک چمن‌ها چون لاله، شهیدان به سمن‌زار کفن‌ها

2 از شرم، صدف را به دهان مهر خموشی ست تا شد صدف گوهر نام تو، دهن‌ها

1 باشد رگ هر برگ چمن، دام هوس‌ها رشک است به آزادی مرغان قفس‌ها

2 کوتاهی پرواز بود لازم هستی پیچیده به بال و پر ما، تار نفس‌ها

1 به خون خلق دادی دست تیغ سرگرانت را بنازم زور بازوی نگاه ناتوانت را

2 نمی آید صبا از خاک دامنگیر کوی تو که خواهد بعد از این پرسید، حال بیکسانت را؟