1 سپهر قدرا! شوق رهی بخدمت تو چو لطف شامل تو از قیاس بیرو نست

2 ز دست هجر تو هر شب فغان سینة من چو پای همّت تو بر فراز گردونست

3 گذشت در نظرم عکس نوک خامة تو از ین سبب مژه ام بر زر درّ مکنونست

4 بسی معالجت شوق کرده ام هر بار و لیک هرگز از این سان نبود کاکنونست

5 برین صفت که من از فرقت تو رنجورم شفای جان من از طلعت همایونست

6 ز روی صورت اگر چه ز حضرتت دورم ضمیر پاک تو داند که حال من چونست

7 بدان خدای که از فیض ابر قدرت او سر بهاران سبزست و چهره گلگونست

8 که شوق خادم داعی همی به خدمت تو از آنچه بود یکی صد هزار افزونست