1 سپهر سفله پرور در شکستم راحتی یابد همانا این هما از استخوانم لذّتی یابد

2 به قتلم چون کمربندی، مکن آگه ترحم را مباد این خصم سنگین دل مجال فرصتی یابد

3 فرامش می کند ما را به وصلت چون رسد قاصد شود بیگانه از یاران، دنی چون دولتی یابد

4 مرا دل کلفت آلود است، در کارش تأمّل کن مباد از پهلوی من تیغ نازت کلفتی یابد

5 حزین ، ازگفتگو در زیر لب میخانه ای داری دل از خود می رود چون با تو راه صحبتی یابد